Oosterse sferen in Tirol

Gisteravond waren we afgemat, maar dankzij een goede nachtrust en gezonde berglucht staan we fris en fruitig weer op. Desondanks doen we het een dagje rustig aan.

We bezoeken het Messner Mountain Museum, een van de zes hier in de Dolomieten. In eerste instantie voel ik niet zo veel voor een museumbezoek - we zijn hier al omgeven door bergen, dus waarom naar een museum gaan over bergen - maar ik ben blij dat ik me toch weer eens laat overtuigen door Wim. Bovendien hebben we vrijkaartjes gekregen, dus ja, Hollanders blijven we ook in Italië.

Het museum is onderdeel van een project van de Italiaanse bergbeklimmer Reinhold Messner. Ze liggen alle zes op bijzondere locaties en allemaal in Zuid-Tirol. Het Firmian museum waar wij naar toe gaan is gevestigd in een middeleeuws kasteel hoog in de heuvels. Alleen al dat is de moeite waard.

Dit museum is vooral gewijd aan de relatie tussen mens en berg. Het gaat over lef, afzien, doorzettingsvermogen en de menselijke geest: “Met elke stap die je hoger klimt, daal je dieper af in je ziel.” Het is veel meer dan een traditioneel museum waar je alleen maar kunt kijken naar spullen. Hier kun je alles aanraken en het ligt voor een groot deel in de buitenlucht met een prachtige beeldentuin in vooral oosterse sferen. Als je de aangegeven route volgt, door de tuin, langs de kasteelmuur en in de torens, klim en daal je ook gedurende het museumbezoek. Dat maakt de beleving compleet, maar daardoor is het museum helaas niet geschikt voor minder validen, al denk ik sowieso dat je een beetje een berggeit moet zijn om dit museum op waarde te schatten

. 

Aan het einde van de middag willen we niets liever dan een verfrissende duik nemen. Dat is alleen nog niet zo makkelijk als het lijkt. Het dichtstbijzijnde meer heeft maar een klein gedeelte om te zwemmen en daar staat het vol met stoeltjes en parasolletjes. Daar doe je ons geen plezier mee, wij zoeken het liefst zwemplekjes op waar amper mensen zijn. Dat gaat hier niet lukken. Een eindje verderop zijn er veel watersporters actief. De oplossing is dan ook snel gevonden. We huren een  roeibootje, peddelen (ik zeg ‘we’ maar ik bedoel hier Wim) naar het midden van het meer en... plons, alsnog onze verfrissende duik.

En nu een home made meal van Wim en met een wijntje erbij het Italiaanse elftal aanmoedigen. Ze spelen tegen Oostenrijk, dat is nog steeds een gevoelige kwestie hier in deze streek waar een deel van de inwoners zich echt meer Oostenrijker voelt dan Italiaan.