Hippieleven

Een uit de hand gelopen verbouwing,  Wim die tegen moordende deadlines aan werkte en ik die zo nodig dan ook nog een opleiding wilde volgen en een bedrijf wilde starten. Het spiegelbeeld liegt er dan ook niet om. ‘Tjee, wat zien we er moe uit,‘ zeg ik tegen Wim. En zijn antwoord is: ‘Over een week kunnen we uitrusten.’
Welkom op de vakantie van Wim en Andrea.

In het holst van de nacht vertrekken, in een ruk doorrijden naar Noord-Italië en ter plaatste minimaal drie pittige bergtochten op het programma. Maar ik klaag niet, want we kiezen hier vrijwillig voor. Al moet ik toegeven dat Wim meestal de intellectuele dader is achter alle reisavonturen. In tegenstelling tot thuis laat ik op vakantie alle teugels vieren en leg mijn lot volledig in zijn handen.

Naarmate we onze bestemming naderen zegt hij: ‘ze je dat dorp daar?’
Nog voordat ik kan antwoorden zegt hij:  ‘Daar gaan we deze week naartoe.’
En ‘hier in de buurt is een mooie waterval, daar komen we langs tijdens een wandeling die ik heb uitgestippeld.’
Ik knik instemmend. Heerlijk om me te laten meevoeren en nergens over na te hoeven denken.

De reis verloopt buitengewoon soepel. Niet één keer file en geen extra Coronacontroles bij de grens.  Aan het eind van de middag bereiken we via haarspeldbochten en smalle wegen onze accommodatie. Een huisje in de bergen, als het ware tegen een bergwand geplakt. Het doet een beetje western-achtig aan door het vele gebruik van hout voor de vlonders, de luiken en afrastering. Een gezellig, rustig gelegen huis met twee verdiepingen, eenvoudig maar van alle gemakken voorzien. De grootste aanwinst hier is de enorme tuin met veel niveauverschillen. We kunnen bij wijze van spreken een wandeling maken in de tuin en tegelijk onze maag vullen met al het eetbaars dat aan bomen en struiken groeit. Mijn ultieme hippiedroom, zelfvoorzienend zijn. 

Om het compleet te maken staat er ergens op een plateau een zwembad met uitzicht over de vallei. En na deze eerste vermoeiende, plakkerige reisdag nemen we een verfrissende plons in het water. Glas wijn erbij en luisteren naar de stilte, totdat het te koud wordt en de maag knort. Want uiteindelijk kunnen we toch niet leven van de pruimen en bessen aan de bomen.