Die eerste duik in zee

Gisteren vrij snel na aankomst zijn we naar zee gegaan. Op ongeveer 20 minuten lopen van ons huisje (40 minuten terug, want bergop) ligt een onbekend rotsstrand en daardoor verlaten, zoals wij graag zien. Bijna verlaten dan, want op een grote rots in de branding lag  een koppeltje dat, zeg maar, ook dacht dat het er verlaten was.

Wij hadden een wat meer ingetogen doel, namelijk de eerste duik in zee. Dat is iets waar we elk jaar naar uitkijken en nu zelfs twee jaar op hebben moeten wachten. Hoe gelukkig kunnen wij worden van de geur, de golven, het tintelende gevoel van zout op de huid en de heilzame werking van de Middellandse zee waardoor elk pijntje, kriebeltje en kwaaltje acuut lijkt te verdwijnen.

Elba telt ongeveer zeventig stranden, we zullen er de komende week zeker enkele gaan uitproberen, maar er is veel meer te doen, zien en beleven. Elba is natuurlijk het eiland van Napoleon en dat stuk geschiedenis is nog volop aanwezig.  Daar willen we natuurlijk meer van ontdekken en we hebben ook een aantal wandelingen gepland, al zijn de temperaturen er niet naar om uren te ploeteren. Het zal dus vooral ook een week worden van slow down and take it easy. 

Zo begin ik vandaag met Yoga  met zeezicht. Na een relaxed ontbijt gaan we enkele dorpjes in de omgeving bekijken en we doen dan gelijk belangrijke inkopen voor thuis. Een likeurtje voor pa, dessertwijntjes voor ma, rode wijn voor ons en een cadeautje voor ons aanstaande nieuwe buurmensje dat een dezer dagen geboren moet worden. Een uitgebreide lunch in de gezellige jachthaven van Porto Azzurro en aan het eind van de middag mijn heiligverklaring inclusief doop in de baai van Sant Andrea.

En nu zullen we net als gisteren een diner uit ‘eigen’ keuken nuttigen met eersterangs uitzicht op de ondergaande zon.