Onverwacht souvenir

Zo´n dagje helemaal niks doen is toch lastig voor ons. We hebben weliswaar de beschikking over een zwembad, maar dat is om het in Wims woorden te zeggen: een grote bak met chloorwater waarin je als visjes heen en weer kunt zwemmen. De uitgestrektheid van de zee trekt ons toch meer, maar daar moeten we een stukje voor rijden hier.

Gelukkig is het wat afgekoeld en met 28 graden zonder warme wind is het heel normaal zomerweer voor Italië. 

Voor het eerst deze vakantie ploffen we neer op een echt fijn zandstrand. Even geen harde rotsen of scherpe kiezels. Het wordt de fluweelkust van de Marken genoemd met 13 km lang zandstrand. Veel eigendom van hotels waar je bedjes en parasols kunt huren maar gelukkig ook stroken waar je gratis kunt liggen en waar het niet al te druk is.

We spoelen de vermoeidheid weg in de metershoge golven van de helderblauwe zee en voelen ons weer even kind over de golven heen duikend als dolfijnen. Dan lekker liggend op de buik lezen. Wat ik zelf altijd leuk vind is dat er soms weken of maanden later bij het opruimen of als ik een boek herlees nog zandkorrels uitvallen. Dat zijn onverwachte souvenirs die herinneren aan mooie momenten. 

Een stukje rijden naar zee betekent onderweg mooie dingen zien die de moeite van het bekijken waard zijn. Zo hebben we vanaf een brug uitzicht op een indrukwekkende kloof waar een rivier doorheen stroomt en waar mensen kanoën. We kijken elkaar aan en weten meteen: dat is iets voor ons.

We schakelen onze gastvrouw Guilia in die iemand kent die ons een privétour  geeft. Afhankelijk van het weer gaan we dus een dezer dagen lekker peddelen door de kloof. Wordt vervolgd.