9492 - 10406 km

De maan staat vol en trots aan de hemel als mijn rust wreed wordt verstoord. Het is zover, we gaan op tour, de Ciro d´Italia. Zonder al te veel consternatie - wat kennelijk nogal uniek  is - rijden we om kwart over drie ‘s nachts de Zomerstraat uit.

Op twee korte stops na sjezen we non stop over de snelweg richting het zuiden. Zo zitten we al diep in Duitsland voordat de zon opkomt. Ontbijten doen we nabij Stuttgart, de benen worden gestrekt bij een meertje in Oostenrijk  en vroeg in de middag steken we via de Brennerpas de Italiaanse grens over.

Je zou verwachten dat die gasten moe zijn na een nacht doorhalen, maar als we bij Bolzano komen besluiten ze doodleuk om maar alvast een stadje aan te doen. ‘Even in de Italiaanse sferen komen,’ noemen ze dat, wat een synoniem is voor zichzelf culinair laten verwennen op een terras.

Dat ene wijntje op dat terras heeft er kennelijk ingehakt, want als ze eindelijk terug zijn van hun stadbezoek hebben ze niet veel meer te melden. Gelukkig is het maar een halfuur rijden naar de accommodatie in een plaatsje met de veelzeggende naam: Magré Sulla Strada del Vino.

Bij aankomst is ook meteen duidelijk waarom het hier zo heet. Alles ademt hier wijn. Het vakantiehuis ligt aan de Via del Vino in een dal omgeven door wijnranken en stevig ingeklemd tussen de bergen. Ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat hier de nodige consumpties genuttigd gaan worden.

O, en mocht je je afvragen wie ik ben? Een korte introductie: mijn naam is Ciro (Tjiro). Over de herkomst van mijn naam wordt nogal verschillend gedacht. Voor haar is Ciro een verzonnen personage uit de maffiaserie Gomorra. Hij denkt meer aan Ciro Immobile, de Italiaanse spits die momenteel hoge ogen scoort bij het EK.  Ik vind het allemaal prima, zolang ik maar kilometers mag maken.