10553 - 11044

Er heeft afgelopen week, terwijl ik ‘s nachts uitkeek over de wijnranken, een dier over me heen gelopen. De pootafdrukken zijn zichtbaar op de voorruit en op mijn dakje. Die twee speculeren zich suf over wat het kan zijn geweest. ‘Een kat? Nee, daar zijn de pootafdrukken te groot voor. Een vos dan, een marter, een wasbeer?’

De enige die het weet ben ik en ik zwijg. En daar kunnen ze mij maar beter dankbaar voor zijn, want wat ik allemaal hoor onderweg... Soms prachtige gesprekken, herinneringen aan voorgaande reizen of plannen maken voor de toekomst, maar ook gekibbel (vaak over de route, waarbij zij meestal gelijk heeft), vals meezingen met de Italiaanse liedjeslijst op Spotify en wat te doen bij beren die ze al dan niet hoopten tegen te komen in de bergen, dat laatste varieert van broodjes en honing aanbieden tot aan het verrichten van niet nader te noemen seksuele diensten. Als ze er tijdens hun wandelingen net zo hard om lachten als in de auto, snap ik dat ze geen beer zijn tegengekomen.

Nu gaat het er ook niet meer van komen want we zijn weer on the road. En hoewel ik de afgelopen week bepaald niet heb stilgestaan mag ik weer even lekker knallen richting Toscane. Naarmate we dieper de laars intrekken worden de wegen slechter, het is een hoop hobbel de bobbel. Maar het zicht op de Toscaanse heuvels met cipressen en zonnebloemenvelden maakt veel goed. We passeren Firenze en ze beloven me dat we daar volgend jaar naartoe gaan. Eind van de middag bereiken we Piombino, een echte industriestad die desondanks veel moois te bieden heeft. Het culturele en culinaire gedeelte laat ik verder aan hun over en ik vermoed dat ze laat en beschonken terug zijn, dus, lezer u zult het vandaag moeten doen met nog niet eerder geplaatste foto’s van voorgaande week.

Ciao Ciro