Calimero gevoel

Rond half acht worden we gewekt door het gepiep van  de vuilniswagen. Ik heb dan zo'n beetje de klok rond geslapen en voel me stukken beter. Het enige waar ik nog last van heb is rugpijn van het vele liggen, hoog tijd dus om op pad te gaan. 

Onze planning is wat aangepast door de omstandigheden. De Vesuvius trotseren slaan we deze reis over, we komen vast nog wel eens in de buurt. In plaats daarvan gaan we de gevolgen van de vulkaanuitbarsting bekijken in het grootste archeologische museum van Italië. 

Maar eerst een traditioneel Italiaans ontbijt aan de bar met een zoet broodje, koffie en een caffe sospeso (uitgestelde koffie). Dit is een Napolitaanse traditie dat je een kopje koffie bestelt en voor 2 kunt betalen. Daarmee help je iemand (bijvoorbeeld een zwerver) die zich geen koffie kan veroorloven. En zwervers zie je hier helaas meer dan genoeg. Arme stakkers gehuld in slaapzakken die in een walm van urine in portieken liggen. 

Na het ontbijt bezoeken we eerst de dom van San Gennaro, de beschermheilige van de stad. En die gast wordt hier uiterst serieus genomen. Jaarlijks op 19 september hoort het bloed van San Gennaro te smelten . Gebeurt dat niet, dan treft het noodlot de stad. Aardbevingen, vulkaanuitbarstingen noem maar op. Het is maar goed dat die man onthoofd is, anders was er nooit zoveel van zijn bloed beschikbaar geweest om te smelten.

Op het moment dat wij de heilige grond bestreden is er net een dienst gaande en met mijn katholieke roots dreun ik automatisch mee: 'Mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa,' terwijl ik me intussen afvraag wat ik eigenlijk heb misdaan. Hoewel... Ik brand illegaal een kaarsje want ik heb geen kleingeld om in de offertebak te storten. Moge de heilige Gennaro me vergeven.

Dan op naar een van de meest indrukwekkende museau die ik ooit heb gezien. Naast een enorme collectie Romeinse en Griekse beelden is er veel aandacht voor de vondsten uit Herculaneum en Pompeii.

In 2014 liepen we in de zinderende hitte door de restanten in Pompeii  maar dit museum is minstens zo interessant. Er is maquette en leerzaam filmpje waarbij je een goed idee krijgt hoe de stad eruit moet hebben gezien voor de desastreuze vulkaanuitbarsting. Enigszins verontrustend zijn de restanten die gevonden zijn in de voormalige bordelen. Ze hielden er vroeger aparte hobby's op na en Wim krijgt er een beetje een Calimero gevoel van.

Verder is er een heel uitgebreide expositie over Aphrodite, de godin van de liefde. Ook dit is een 18+ expo, want hier wordt vooral de fysieke liefde benadrukt. 

Na een siësta nemen we eind van de middag de kabelbaan naar een hoger gelegen deel van de stad, de bruisende wijk Vomero. Er zijn hier gezellige barretjes en intussen vedraagt mijn maag weer een aperitief en proosten we alsnog op mijn verjaardag. In deze wijk ligt ook een oud kasteel vanwaar het uitzicht op de stad waanzinnig spectaculair is. Hier zien we ook de Vesuvius dreigend aanwezig boven de stad. Maar deze vulkaan wordt momenteel minder gevreesd dan de Campi Flegrei. Deze vuurspuwende berg heeft recent al een paar kleine erupties gehad en zorgt zo nu en dan in de stad voor aardbevingen. Het is een dreiging waarmee mensen een beetje leren leven hier. Alert maar niet in paniek. 

We sluiten de dag af met een laat bezoek aan een pizzeria. De pizza Napolitana staat nota bene op de wereld erfgoed lijst.  Maar die is met ansjovis iets te zout naar onze smaak. We nemen allebei een pizza Siciliana. Mijn eetlust is nog niet helemaal terug maar ook Wim krijgt niet zulke hoeveelheden naar binnen gewerkt. De serveerster lijkt bijna beledigd dat we onze half volle borden mee terug geven,  maar we verzekeren haar dat het niet aan de pizza ligt maar aan ons.