Een 'huisje' aan het water

Na nog een ontbijtje in de stad - deze keer neem ik ook een croissant met zoet - gaan we op weg naar Oria, een plaatsje aan de Italiaanse kant van Lago di Lugano. Eerst nog even zorgen voor Ciro, want die is aardig toegetakeld door de duiven in de stad. Dan via een saai stuk snelweg (de po vlakte) richting het noorden. 

Het is druk op de weg met naast ons, voor ons en achter ons vrachtwagens. In de wetenschap dat mijn lief alles onder controle heeft sukkel ik af en toe in slaap om vervolgens wakker te worden met een stijve nek. Reminder: op de inpaklijst voor volgend jaar, nekkussen.

Twee uur rijden later komen de bergen in zicht. Ik merk dat er enkele kleine traantjes over mijn wang lopen. Ik hou zo ontzettend van de bergen en dat heb ik dan weer gemeen met mijn moeder. Oostenrijk was haar favoriet en dan vooral de gezinsvakantie in het Zillertal in 2011. 'Dat heeft mij zoveel vreugde gegeven,' schreef ze in haar afscheidsbrief. De laatste bloemzaden heb ik dan ook bewaard om te verspreiden in de bergen en langs het meer waar ze ook met pap was. 

Niet lang daarna zien we voor ons het prachtige blauw-groene meer van Lugano. We moeten nog een uurtje wachten voordat we ons huisje in kunnen en dat doen we met een Aperol Spritz en uitzicht over het water. 

Het wachten op het huisje is al geen straf, maar het huisje zelf overtreft alles wat ik me in dromen had kunnen voorstellen. Het ligt direct aan het meer met een aanlegsteiger en zelfs een eigen kano, waar we zeker gebruik van zullen maken. Eigenlijk is het bedoeld voor een groep van 10 personen. Dus om te beginnen is het al eens belachelijk groot met 2 etages. We hebben dus de luxe van een badkamer om te poepen en eentje om te badderen.  Een slaapkamer om te slapen, een voor de koffers en een voor de schoenen en vuile was. Een wasmachine is er trouwens ook en meteen al in gebruik genomen. De volledig uitgeruste keuken is een droom voor mijn eigen chef-kok. En tot slot, dat is de echte verrassing, een enorm Sissi-balkon dat boven het meer hangt. Het balkon heeft een grote eettafel en een lounge set. Bovendien en dat is weer plezierig voor de kok grote potten met basilicum, rozemarijn, oregano, jasmijn en lavendel. 

Meteen worden we enthousiast bij het idee van een nieuwe familievakantie, zij het dan in uitgedunde samenstelling. Pap zou het hier prachtig vinden, een beetje uitkijken over het meer en wat bootje varen, lichte wandelingen. We hebben fantastische herinneringen aan een leven met ons vieren en later met Wim erbij vijf, maar niets weerhoudt ons ervan om nog meer herinneringen te maken toch? Wie weet krijgt dit nog een staartje.

Voor de rest doen we vandaag niet al te veel. Wat wassen, boodschappen en het dorpje verkennen om daarna met een heerlijk glaasje de zon achter de bergen te zien verdwijnen.