Herijken

2 dagen na ons 16 jarig huwelijk en het is gedaan met de romantiek. Wim wil niet eens lepeltje lepeltje liggen. 'Veel te warm,' zegt hij. De rest van de nacht voeren we een stille machtsstrijd om de afstandsbediening van de airco waarbij hij de temperatuur omlaag brengt tot standje koelkast, en wanneer hij slaapt, de lakens van zich afgeschopt, zet ik de temperatuur weer hoger.

Vandaag verloopt in harmonie. Nadat we nogal luidruchtig gewekt worden door het gebeier voor de zondagsmis, ontbijten we in onze geheime tuin, met allerlei lekkers dat hier voor ons klaarstaat. 

Hoe gek dat ook klinkt na twee weken vakantie ervaren we hier allebei voor het eerst die echte vakantiesfeer. Van het dolce far niente, tot aan de passegiata en de aperitivo. Het nog niet zo ontwikkelde toerisme aan de kust van Abruzzen heeft voordelen, maar mist daardoor ook een beetje schwung. 

Het maakt dat we ons afvragen of we voortaan niet gewoon twee weken in Ligurië vakantie moeten vieren, in plaats van die enerverende roadtrips. We zijn er niet uit, maar het is goed om soms even te herijken samen voor toekomstige reizen. 

Over het schilderachtige Tellaro ga ik niet opnieuw schrijven, het is terug te lezen in een eerder blog. Het is heerlijk om hier nu wat langer te zijn in de baai van de poëten. We zoeken een rustig strandje op en omdat het helder weer is zien we aan de overkant Portovenere liggen, ook zo'n geweldige plek in Ligurië. Lange tijd amuseren we ons met een brutale meeuw en wanneer het drukker wordt op het strand gaan wij uitgebreid lunchen.

Het karafje wijn erbij vloert ons voor een uurtje. Nog wat gemiste romantiek inhalen en dan is het tijd voor de passegiata, wat in feite neerkomt op doelloos flaneren door het dorp en honger kweken voor etenstijd. Voor vanavond hebben we wel een restaurant gereserveerd, de borrel slaan we dus een keertje over. 

Morgen de laatste etappe naar het Laggo Maggiore.