Lesje geografie

Na een goede nachtrust en luxe ontbijt hervatten we onze route. Dat levert al snel verwarring en hilariteit op als er op mijn telefoon de melding binnenkomt: ‘Welkom in Oostenrijk.’

Denkend aan het Zwitserse vignet dat ik heb gekocht, vraag ik: ‘Wim, we zouden toch via Zwitserland rijden?’
’Doen we ook,’ zegt hij zelfverzekerd, ‘via Innsbruck.’
Van opzij kijk ik hem aan: ‘Innsbruck ligt in Oostenrijk, schat.’
’Nee toch.’ Er klinkt al wat onzekerheid door in zijn stem.
‘Jawel, we zijn er zelfs geweest.’
Een korte stilte en dan... ‘Oh ja.’

We schrijven het toe aan vermoeidheid van zijn kant en gebrek aan geografische kennis van mijn kant, want ik had het natuurlijk ook kunnen weten.

Goed, we zijn in al die jaren nog nooit gevraagd naar een vignet en dat is ook nu niet anders. Zo komen we zonder boetes, na een mooie maar toch nog lange rit met veel oponthoud op onze plaats van bestemming.

Op zon 1300 meter boven zeeniveau in de Brenta Dolomieten ligt de wintersportplaats Folgarida.
Hier hebben we een huisje gehuurd dat casa degli gnomi heet, letterlijk vertaald kabouterhuisje.
Gelukkig is het nog net geen paddenstoel. Het huisje doet de naam echter wel eer aan, alles is ieniemienie, van de lits jumeaux tot het keukentje met 2 pits fornuis waar Wim evengoed heerlijk op aan het kokkerellen is op het moment. Intussen vertoef ik op het balkon dat wel ruim is, en het uitzicht is groots.

. 

Verder is de enige activiteit die we vandaag hebben uitgevoerd een bezoek aan de lokale supermarkt, waar we genoeg voorraad hebben gekocht om te overleven als we een halfjaar ingesneeuwd zouden raken. We zijn hier echter maar vier dagen, dus dat wordt smikkelen de komende dagen.