De hippie ontwaakt

Omdat we geven om de aarde willen we er goed voor zorgen. Ongedwongen en stapje voor stapje kiezen we een groenere levensstijl. Dat geldt ook voor onze vakanties. De grootste stap die we daarin hebben gezet is de keuze om niet meer te vliegen. Het reizen met onze kleine Fiat 500 bevalt ons uitstekend en we hoeven geen oceanen over te steken. Europa en dan vooral Italië heeft alles wat wij zoeken. Ook bij het boeken van een accommodatie kijken we naar een combinatie van comfort en duurzaamheid.

Onze huidige accommodatie in De Marken biedt het allemaal in optima forma. Een biofarm met een kleinschalige agriturismo, 3 woningen, ver van elkaar verspreid over het terrein, die allemaal uitkijken over de groene heuvels. Het bedrijf produceert haar eigen verwarming, warm water en elektriciteit uit duurzame energiebronnen en is daarmee volledig CO2 neutraal, wat best een prestatie is voor een boerenbedrijf van formaat.

Leveren we daarmee in op comfort? Nou nee, totaal niet. Onze woning is royaal, koel en van alle moderne comfort voorzien. Bij aankomst gisteren stond er een welkomstpakket met producten van de boerderij: jam, fruitsap boter en zelfs versgebakken brood. Verder mogen we naar hartelust snoepen van alles wat er groeit en bloeit. Naast ons huis ligt de moestuin waar de tomaten, komkommers, uien, knoflook, aubergines en courgettes weelderig groeien. De hippie in mij ontwaakt.

De eerste ochtend, bij het krieken van de dag en terwijl Wim nog op een oor ligt, maak ik een korte wandeling over het erf. Langs de andere huizen en nieuwsgierige koeien. Het boerenbedrijf is al in volle gang. Bij het hoofdgebouw ‘Locanda’ genoemd is het zwembad dat heerlijk warm is en waar ik mijn dagelijkse oefeningen doe.

Urbania en de kerk van de doden
Na een stevig boerenontbijt maken we een wandeling in de omgeving. Niet al te lang want het is inmiddels aardig warm. Tussen de middag moeten we echt de koelte van ons huisje opzoeken en later aan het eind van de middag bezoeken we een dorpje in de omgeving, Urbania. Het staat bekend om zijn keramiek en om een Italiaans kinderfeest, Festa della Befana. Voor ons is het morbide hoogtepunt de Chiesa della morte, de kerk van de doden.

Speciaal voor ons wordt er een Engels sprekende gids gebeld, want er is wel wat uitleg nodig bij de tentoongestelde lijken. De gids, Giovanni is er binnen een paar minuten, het lijkt wel alsof hij om de hoek heeft staan wachten. Super enthousiast in een mengeling van Duits, Engels en soms zelfs Nederlands vertelt hij over Urbania, de beste musea, places to be en restaurants. Dan gaat hij heel plechtig over tot de geschiedenis van de kerk.  

De korte versie: vroeger werden de armen begraven zonder kist of doek ergens in de omgeving buiten de heilige grond van de kerk. Later was er een weldoener die dat toch sneu vond. Achter de kerk werd een kleine overdekte begraafplaats gebouwd met nissen in de muur. Enkele lijken werden opgegraven en bleken zo goed geconserveerd (kennelijk door bepaalde schimmels in de grond) dat ze hier werden neergezet. Vele jaren later achterhaalde onder andere de universiteit van Innsbruck de doodsoorzaak van alle mummies. We kijken naar de gruwelijke resten van mensen die over het algemeen door een veel te vroege en niet zo milde dood zijn getroffen: levend begraven, ophanging, neergestoken, mislukte keizersnede en longkanker. Het is luguber en fascinerend tegelijk.

Na zoveel dood en verderf hebben we wel behoefte aan een aperitiefje voordat we weer terug gaan voor een home made pasta met dat wondermooie uitzicht op de heuvels.
Life is good, alleen kan iemand die hete föhn uitzetten a.u.b.?