Salute mia madre

'Drink samen een glas op mij, maar denk dan ook met een lach aan dat soms overbezorgde mens dat jullie moeder was.'

Dat schreef mijn moeder in een afscheidsbrief aan mijn broer en mij. Tijdens de crematieplechtigheid werd deze voorgelezen en voor die tijd waren wij niet bekend met de inhoud van haar troostende laatste woorden.

Al tijdens de reis schiet die passage door mijn hoofd en denk ik aan haar, aan dat overbezorgde mens dat mijn moeder was.

Tijdens vakanties deelde ik altijd mijn live locatie met haar, zodat ze kon meereizen via Google maps. Het had ook nadelen voor ons, want telkens als we in een file stonden of ergens pauzeerden, appte ik haar: 'Geen paniek. We hebben een pitstop.' 
Als ik dat geruststellende berichtje niet stuurde wist ik dat ze bezorgd zou zijn. In haar hoofd lagen we dan met gebroken ledematen in de vangrail.

Hoe anders is dat nu.
’Pap, zal ik de Google locatie met je delen?’
’Nee, waarom? App maar als jullie zijn aangekomen.’
Pa is een stuk relaxter in die dingen, maar ook hij appt toch op enig moment als de reis wel erg lang duurt.

Het is een rit van ruim 12 uur. Normaal draaien we daar onze hand niet voor om.
Wim 3 uur rijden, ik drie uur. Een lange pauze en dan weer wisselen. Deze keer zit het nogal tegen onderweg waardoor we er 15 uur op hebben zitten tegen de tijd dat we Moneglia bereiken en vervolgens zoeken we nog ruim een uur naar onze accommodatie.  

Maar we zijn dus veilig aangekomen op de plaats van bestemming. Over het dorpje en onze accommodatie morgen meer. Nu is er eerst nog een andere belofte in te lossen.
Daar begon dit verhaal mee. ´Drink samen een glas op mij...´
Nou, mam dat gaan we doen. Mag het ook meer dan één glas zijn?

Salute.